Reizen in de tijd

We zijn alweer een stapje dichter bij huis. Na een uitermate soepele en succesvolle start konden we de klokken een uur terug zetten. Dit gaf de suggestie dat de vlucht slechts een uurtje duurde. Dit tijdreizen zorgde overigens voor een hoop verwarring. Het was voor een hoop mensen onduidelijk waar de tijd terug gezet moest worden. Sommigen waren ervan overtuigd dat we op Wenen de tijd zouden terugzetten, waardoor de wachttijd van 3 uur zoals die op ons briefje stond slechts twee uur zou beslaan. Na overtuigd te zijn van het feit dat twee tijdzones op één luchthaven tamelijk onpraktisch zouden zijn werd besloten het probleem te verleggen van de plaats van tijdsaanpassing naar de tijd van tijdsaanpassing. Als we de klok 5 minuten te vroeg terug zetten leven we een uur en vijf minuten in de verkeerde tijd; 5 minuten te laat betekent onherroepelijk tijdsverlies. Al met al erg lastig, maar het is gelukt.

Eenmaal aangekomen op Wenen werd Coen snel in een rolstoel geduwd en we waren hem kwijt voor we door hadden wat er aan de hand was. Uiteindelijk hebben we hem weer terug gevonden bij de gate.
En toen gingen we wat eten. Een lunch.

Overigens was de landing lang niet zo soepel als de start. Er werd afgezien van het plan te klappen voor de piloot.

Nu staan we weer bij de gate (F01) en zijn we wederom aan het wachten. Dit heeft geleid tot een interessante conclusie: bloggen is lastiger dan het lijkt; zeker als er niets gebeurt.