update tot 15 juli

Hallo allemaal,

Zoals gezegd is internet hier moeilijk te krijgen. Gelukkig hebben we wel een laptop mee waarop wij af en toe ons blog kunnen schrijven. De eerste keer daarna dat we in de buurt van het internet komen worden deze dan allemaal tegelijk geüpload Hieronder de blogs die bij sinds de laatste update hebben geschreven. Om het voor jullie nog net iets duidelijker te maken, staan de data er bij.

8 juni

Vandaag hebben we te horen gekregen dat wij niet door een andere groep worden afgelost aan het einde van deze twee weken. Vitali, de afgezand van Youth for Christ (YfC) die in Zuid-Moldavië het werk verdeeld, kijkt elke keer als er een groep komt waar werk verricht moet worden en omdat hij het werk over twaalf kerken moet verdelen, kunnen er niet meerdere groepen achter elkaar op de zelfde plek werken. Helaas, maar dat betekent wel dat wij het begin en het einde van wat wij doen zullen zien.

Omdat we in het vorige blog niet goed hebben uitgelegd hoe de taakverdeling er hier uitziet, zal ik dat nu nog even proberen.

's Ochtends om acht uur verzamelen we ons allemaal in de kerk waar wij ook de restauratiewerkzaamheden verrichten. Hier ontbijten wij waarna wij ons verdelen over de verschillende werkplekken. Vier mensen gaan naar het bos enkele kilometers buiten het dorp om de kinderen bij de knutsel- en sportactiviteiten (het kinderkamp) te begeleiden.

Elke keer dat wij daar aankomen, staan de kinderen ons enthousiast te onthalen. Ze zijn heel nieuwsgierig maar ook heel beleefd, lief en vooral heel gehoorzaam. Gisteren hebben we onder andere de meegenomen petjes met hen versierd, met hun naam er op, en vandaag is het fenomeen scooby-doo-touwtje geïntroduceerd wat de kinderen erg goed bevallen is. Beide dagen zijn verschillende sportactiviteit zoals estafette, voetbal, volleybal en touwtjespringen georganiseerd waar de kinderen ook weer intens van hebben genoten. De Nederlandse liedjes die we hen hebben geleerd zongen ze vol enthousiasme me. We hebben voor de kinderen ook een bijbelstudie gedaan in het Nederlands, Russisch en Roemeens.
Als de kinderen zo blijven zou het echt kunnen dat we nooit meer weg willen.

Zes andere personen gaan klussen in het kerkgebouw. Het gaat om restauratiewerkzaamheden. De afgelopen twee dagen hebben vooral de cement, waarmee de muren waren glad gemaakt zodat deze beschilderd konden worden, van de muren die er, dankzij dit cement, nog geweldig uit zagen. Toch, alles moet alles er af, zodat we het opnieuw en nu goed voor twintig jaar kunnen doen. Vandaag zijn er 60 a 70 zakken cement (40kg/zak) gebracht die we konden opstapelen naast het huis. Later op de dag zijn drie van de klussers met de tractor naar een grote zandvlakte gegaan die zij zelf beschrijven als 'lijkend op de krater die achter blijft na het ontploffen van een atoombom.' De meegenomen kar mocht worden vol geschept en vervolgens werd het zand naar de kerk waar aan geklust wordt. Toen kwam het Moldavian Team, zoals zij dat zelf noemen, er achter dat we waarschijnlijk nog en paar karren extra nodig hebben. Morgen mogen een aantal anderen zich wagen aan dit werk dat volgens de ervaren scheppers het zwaarste is wat ze ooit hebben gedaan (het merendeel van de ruggen is nog niet zichtbaar beschadigd). Om de een of andere reden hebben we standaard elke dag van twee tot vier uur een pauze, waarin wij kunnen merken hoe moe we eigenlijk zijn en waarna het opnieuw oppakken van het werk des te zwaarder valt (geen zorgen, wij slaan ons er dapper door heen).

Elke dag moet een persoon in de keuken helpen met koken, afwassen en andere sinistere taken die daar uitgevoerd worden. Het verbaast ons echt allemaal hoe lang de Moldavische vrouwen in de keuken staan.

Tussendoor heeft het keukenhulpje wel veel vrije tijd maar we zijn er nog niet helemaal uit of dit afweegt tegen het alleen in de keuken staan met twee mensen die vanwege hun eigen taal totaal niet te begrijpen zijn.

Om half zeven is het avondeten ingeroosterd, waarna wij vrije tijd nemen om balspelen te spelen met de Moldavische jeugd. De vorm van lummelen die hier bestaat is veel leuker dan de simpele spelen die onze oncreatieve Nederlandse geesten voor ons hebben bedacht. Ondanks dat we elkaar helemaal niet begrijpen is het samen bezig zijn erg leuk. Vrolijk lachen blijkt genoeg.

10 juni

Hoi allemaal,

Dit keer schrijven Mariska en Elsbeth de blog. =D

Vandaag begon de dag met heel veel regen..... nu zien we dan eindelijk de eerste zonnestralen.
De wegen zijn een grote rivier geworden.
De weg naar ons huisje op een bergje is een enorme modder festijn geworden.
Dit brengt ook weer lol met zich mee: het is een glijbaan naar beneden. Naar boven is het al helemaal een giller want dan moet je tegen de blubber inklimmen met je blote voetjes.
Vandaag was de laatste dag met de eerste 25 kinderen. Ze hebben top dagen gehad en wij ook.
De cadeautjes vonden ze geweldig, al helemaal de feest-toetertjes.
Die lijken erg op de vuvuzela's.
Bij het eindspel moest je dan ook bijna je oren dichtdoen, zo erg gingen ze uit hun dak.
De dag werd afgesloten met liedjes die ze elke dag voor ons zongen. Daarom konden we ook heel goed mee dansen met een liedje.

Verder hebben de jongens en Klaas vandaag cement gemaakt met het zand dat ze de vorige dagen hebben geschept. Eerst moesten alle takjes en steentjes er uit worden gezeefd. Dat werd gedaan door het zand door een ijzeren beddenbodem te gooien. Vervolgens werden in de cementmolen vijftien emmers van dit zand bij de zak cement gegooid en werden ook nog ongeveer drie emmers water toegevoegd. Toen het cement klaar was werd het op de muren gesmeten (niet gesmeerd).

De kerk is trouwens de plek waar we eten, relaxen als het kan. En die kerk is een grote bouwval.
Dus eigenlijk zitten we constant in een bouwput, maar het valt gelukkig erg mee.

Rian was vandaag het keukenhulpje Omdat ze dit al eerder gedaan had, mocht ze van de Moldaven vanavond niet meer helpen in de keuken. Ze vonden dat ze al genoeg gedaan had.

Allemaal kijken we uit naar morgen: ons eerste relax-dagje.
Eerst hebben we 's ochtends een kerkdienst van 3 uur lang, even ons rokje aan doen =)
's Middags gaan ergens zwemmen (volgens het weerbericht wordt het morgen mooi weer) , uit eten en daarna komt het allerbeste; met zijn vijftienen in een mini kamertje voetbal kijken op een ruizige tv waar de kleur oranje overheerst.
Een ding is zeker: wij worden dus echt wel wereldkampioen!!!

Nou mensen, wij hebben nog een modderpad te gaan, en daarna een (mega koude) douche.
Dus voor vandaag was dit het.

Mariska:
Oke, de wc is dus niet heel grappig...de deur waait open als je nog ''bezig'' bent xD gelukkig staan we bij elkaar voor de deur, dat scheelt.
Ik bel van de week nog wel!
Groetjes daar, en ook aan Alfa en Mac. =)

Liefs xx

Minke, als het goed is heb je een Moldavisch smsje gekregen en spreek ik je volgende week wel even.
Aan de rest: Het eten is lekker, maar laten staan doe ik ook. Gelukkig hebben we een lekkere snoep voorraad in onze kamer.

Nederland gaat morgen winnen, dus maak er een groot feest van!
Kusjes Elsbeth

En groetjes van ons allemaal!

14 juni

Hoi allemaal,

Wat dit een ervaring zeg!

Een blog schijven vanuit Moldavië, wie had dat verwacht. Maar ook in Moldavisch gips gaat het lukken. XD Ja... (Renger) Ik zit in het gips, ongeveer 20 kilo en het ziet er niet eens uit als gips!

Maar verder over deze (werk)vakantie...

Vanochtend was ik er niet bij omdat ik nog wat uurtjes slaap in te halen had dus dat deel van de dag laat ik aan Reinier over.

Vanmiddag na de lunch zijn 5 van ons met de auto, eigenlijk kun je het geen auto noemen maar het is nog de beste uit de regio, naar het bos gegaan voor het middagprogramma met de kinderen.
De wat oudere kinderen hebben een met weefgetouw hun eigen tasje gemaakt, en de rest heeft een spel gedaan met hoepels, in hoepel nr.1 gaan staan en hoepel nr.2 aan de andere kant neerleggen en daar weer in gaan staan.
Zo kom je dus steeds een stukje verder en het team dat het eerste was heeft gewonnen.

Het voordeel van niet kunnen lopen is dat je voor die eindeloze 3km met de auto wordt opgehaald.

Nadat we waren aangekomen bij de kerk was het 'klusteam' nog bezig met een muur slopen en het nog stoffiger maken dan dat het al was!

Omdat zei nog bezig waren met klussen hebben wij lekker 2uur in de zon gezeten.

Het nadeel van Moldavië is dat het weer in 20 min van een heerlijk zonnetje naar een winderige regenstorm kan veranderen. Gelukkig was iedereen optijd binnen en hebben we heerlijk gegeten.

Na ons diner zijn de meeste mensen nog wat gaan volleyballen(ja, weer een heerlijk zonnetje)!

Gelukkig, maar pas na 24 uur, kwamen de prachtige MOLDAVISCHE krukken. Van die mislukte dingen die je onder je oksel moet klemmen en vooruit zien te komen.

Maar toen het gek genoeg weer begon te druppelen zijn we naar binnen gegaan voor ons dagelijkse avondprogramma.

Gerrit-jan kwam op het geweldige idee om mij (Renger) naar hegt huisje van de jongens te vervoeren op een LADDER!

Voor mij een feest maar de jongens die moesten tillen vonden het minder. HAHA :-)

Verder: Ik heb hier 0,0% bereik dus aan mijn mobiel heb ik niets.

Groetjes van ons

Hier Reinier's channel:

Met mijn laatste beetje armspieren typ ik dit verhaaltje, na zoals jullie gelezen hebben Renger naar ons huisje te hebben getild.

We hebben onderhand het winkeltje vlakbij de kerk uitgevonden, waar ze heerlijke dingen verkopen, dus de avonden in de jongenskamer worden steeds gezelliger en heerlijker. Terwijl ik dit typ zitten we weer allemaal met goede voornemens om vroeg te gaan slapen, net zoals de vorige nachten, maar eerder dan twaalven is het nooit geworden, wat behoorlijk slopend is als Klaas elke morgen om 7 uur weer de deur opendoet: 'Het is weer tijd jongens...'. Maar over het algemeen houden we het allemaal prima, soms slaapt er eentje een ochtend uit, maar daar blijft het dan ook bij.

We (de jongens) worden hier geweldig verzorgd. Toen Anton zijn kleren wilde gaan wassen kwam onze lieve oma al aanlopen en heeft zijn hele was gedaan, dus dat wilde de anderen ook even proberen: onze kleren hangen nu allemaal stralend aan de waslijn, en onze oma is weer een paar armspieren rijker.

Maaaar ik moest eigenlijk dit verhaal typen om uit te gaan leggen wat we vanochtend bij het kinderkamp hebben gedaan, dus hier volgt dat verhaal dan:

Zoals jullie gelezen hebben hadden we na een paar ruzie-gevallen besloten om de grote kinderen te scheiden van de oude, wat stukken beter werkte. De zes oudste meisjes zijn aan het weven gegaan, wat zo aansloeg dat daar de gevechten vrolijk doorgingen, maar nu in elk geval onder elkaar, zodat de kleintjes er niet de dupe van werden. :) Met de kleintjes hebben we hawaï-kettingen gemaakt, waarbij alle creativiteit naar voren kwam, en waarbij we veel vrolijke gezichten hebben gezien! Iedereen maakte bloemetjes op zijn eigen manier, wat varieerde van hartjes tot bomen tot sterren tot Reinier's, want ja, er werden ook bloemetjes gemaakt in de vorm van mijn hoofd, maar gelukkig heb ik mezelf er niet in kunnen herkennen. ;)

Na het gezellig knutselen met de vrolijke scheldwoorden op de achtergrond, begon het behoorlijk te donderen, en de auto met eten kwam net aanrijden, dus besloot Alice, onze tolk, om maar snel naar huis te rennen. Wij wilden hier weinig van weten, eerst nog even opruimen, maar dat hebben we geweten: onderweg barstte het los hoor. Maar gelukkig was het na een paar minuutjes alweer compleet overgewaaid, en de hete zon scheen alweer op onze bolletjes.

De rest hebben jullie van Renger gehoord, dus ik ga er een eind aan breien; groetjes van iedereen aan iedereen, sorry voor de late updates, maar het internet is hier totaal onbereikbaar, dus we moeten een uur in de auto zitten, wat we natuurlijk niet elke dag graag doen. ;) We hebben het hier enorm naar onze zin, dus alle ouders hoeven zich nergens druk om te maken, jullie kinderen komen weer stralend thuis en helemaal heel. Oke, behalve Renger dan.

Maar we gaan nog vollop genieten en hard werken in deze laatste week!

Reinier.